ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ;
« Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα με τη διάγνωση σε επίπεδο συμπεριφοράς: γνωρίσματα συμπεριφοράς μπορεί να συμβαίνουν ταυτόχρονα και κατά κύριο λόγο τυχαία. Είναι, επομένως, αδικαιολόγητο να ομιλεί κανείς για αυτισμό ως ένα σύνδρομο (δηλαδή ως μια δέσμη συμπτωμάτων που πάνε μαζί); Θα μπορούσε ο αυτισμός να ιδωθεί περισσότερο ως μια απίθανη σειρά μειονεκτημάτων χωρίς κοινή αιτία (όπως ακριβώς ένα παιδί μπορεί στην τύχη, να έχει αχρωματοψία, να είναι ψηλό στο ανάστημα και να έχει κόκκινα μαλλιά». (Happé, 2003, σσ. 54-56).
Όπως είναι γνωστό, ο αυτισμός είναι μία πολύπλοκη διαταραχή και για τον λόγο αυτό πολλές φορές οι απόψεις των επιστημόνων ποικίλλουν. Αυτό που είναι κοινώς αποδεκτό είναι πως πρόκειται για μία διαταραχή φάσματος. Συνεπάγεται πώς από τη μία μεριά υπάρχουν άτομα με ήπια χαρακτηριστικά που μπορεί να μην είναι αρκετά ώστε να διαγνωστούν με αυτισμό ενώ στην άλλη πλευρά είναι τα άτομα που εμφανίζουν έντονα χαρακτηριστικά του αυτισμού και ιδιαίτερα αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους. Στο μέσο αυτού του φάσματος είναι τα λεγόμενα άτομα υψηλής λειτουργικότητας με αυτισμό ή με σύνδρομο Άσπεργκερ (LennardBrown, 2004).
Σε όλο το φάσμα του αυτισμού τα χαρακτηριστικά που παρατηρούνται σχετίζονται άμεσα με τη συμπεριφορά. Όμως, οι συμπεριφορές που εμφανίζονται από μόνες τους δεν είναι αρκετές για τη διάγνωση του αυτισμού. Σαφέστατα, ο εντοπισμός ελλειμμάτων στην συμπεριφορά είναι βασικό στοιχείο ώστε να αναγνωρίσει κανείς αυτιστικά στοιχεία. Αυτό δεν σημαίνει πώς αρκεί για να μπορέσει να σχεδιάσει κανείς την προσέγγιση ή την παρέμβαση που θα βοηθήσει το άτομο αλλά και τους ειδικούς να καταλάβουν αυτή τη διαταραχή.
Έχοντας τα παραπάνω ως δεδομένο θα έλεγε κανείς πως είναι όντως παράλογο να θεωρήσει τον αυτισμό σύνδρομο αφού δεν αναφερόμαστε πάντα στην ίδια δέσμη συμπτωμάτων που πάνε μαζί. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που ένα άτομο λαμβάνει διαφορετική διάγνωση από δύο διαγνωστικά κέντρα (Moreno, 2013).
Επιπροσθέτως, οφείλεται να τονιστεί πως οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε μία αιτία για την εκδήλωση των προβληματικών συμπεριφορών αλλά σε μία δέσμη αιτιών. Αυτό ίσως δείχνει πως πίσω από κάθε έλλειμμα να κρύβεται ένα διαφορετικό αίτιο (Frith, 1994). Αν και κατά κύριο λόγο φαίνεται πως οι επιστήμονες καταλήγουν πως τα αίτια είναι οργανικά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τις άλλες θεωρίες.
M.Ed. Ειδικής Αγωγής- M.Ed. Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Frith, U. (1994). Autism: explaining the enigma. (Μτφρ: Γ. Καλομοίρης ). Αθήνα: Ελληνικά γράμματα.
Lennard-Brown, S. (2004). Health issues autism. Raintree Publishing
Moreno, J.S. (2013). More cognitively advanced individuals with autism spectrum disorders. Autism, Asperger Syndrome and PDD/ NOS – The basics. New York: Jessica Kingsley Publishers.
Δείτε επίσης:ΑΥΤΙΣΜΟΣ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
