ΠΑΙΔΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ: ΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
Δεν υπάρχει παιδί στον κόσμο που να μην έχει πει έστω ένα μικρό, ένα αθώο ψέμα. Όταν όμως αυτό το ένα ψέμα προχωρήσει σε πολλά, αρχίζει και γίνεται συνήθεια που πρέπει όσο το δυνατόν νωρίτερα να σταματήσει!
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ;
Όσο πιο μικρό είναι ένα παιδί, τόσο πιο πιθανό είναι να πει ψέματα, ακόμη και χωρίς λόγο. Ή τουλάχιστον χωρίς να νομίζουμε εμείς πως υπάρχει κάποιος λόγος. Για αυτά όμως πάντα υπάρχει και είναι ένας από τους εξής:
• Για να τραβήξουν την προσοχή
• Για να γλυτώσουν είτε τα ίδια, είτε κάποιος άλλος τιμωρία
• Για να παινευτούν σε κάποιον
• Για να μην στενοχωρήσουν τους άλλους
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΨΕΜΑ…
Φυσικά και είναι ένα μικρό απλό ψέμα. Άλλωστε, όπως περιέγραψα και πιο πριν οι λόγοι είναι τόσο αθώοι. Όμως όταν το παιδί μάθει να ζει στην καθημερινότητά του με αυτή την κακιά συνήθεια, τότε θα επηρεαστεί και το ίδιο αλλά και οι φίλοι του, οι συμμαθητές του και η οικογένειά του.
Στην πορεία θα λέει ψέματα για πολλά περισσότερα θέματα και θα έχει συνηθίσει με αυτά. Ξέροντας πως το ψέμα μπορεί να είναι κυρίαρχο στη ζωή των ανθρώπων , θα του είναι πολύ δύσκολο στην πορεία να εμπιστευτεί τους γύρω του καθώς θα θεωρεί δεδομένο πως και όλοι οι υπόλοιποι λένε συνεχώς ψέματα.
ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΙΑΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ;
Αρχικά το όλο θέμα χρειάζεται ηρεμία. Πιο κάτω θα αναλυθούν τεχνικές που θα βοηθήσουν το παιδί να ξεφύγει από τον κύκλο των ψεμάτων. Όμως μεγάλο ρόλο παίζει και το πώς θα αντιδράσει ο γονιός. Πρέπει να μένει ψύχραιμος και ήρεμος γιατί αν το παιδί καταλάβει πως ο φροντιστής του εκνευρίστηκε ή απογοητεύτηκε, θα πει και άλλα ψέματα από το φόβο μήπως υπάρξει ως συνέπεια κάποια τιμωρία. Άλλωστε με ήρεμο και καθαρό μυαλό μπορούμε να συζητήσουμε πιο εύκολα με το παιδί.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ;
1) Ο κανόνας των 3 δευτερολέπτων: Όταν καταλαβαίνουμε πως το παιδί μας λέει ψέματα του δίνουμε τον χρόνο 3 δευτερολέπτων. Του λέμε πως μπορεί να ξανασκεφτεί ήρεμα για 3 δευτερόλεπτα τι θέλει πραγματικά να μας πει και να το μοιραστεί. Αυτό βοηθά πολλές φορές στα μικρότερα παιδιά που λόγω παρορμητικότητας βιάζονται να απαντήσουν.
2) Βοηθούμε το παιδί να αφηγηθεί την ιστορία του: Αν βλέπουμε πως το παιδί δεν μπορεί να φύγει από το ψέμα του και να μας περιγράψει μια κατάσταση, κάτι που έγινε, μπορούμε να το βοηθήσουμε κάνοντας του ερωτήσεις. Σε μια λευκή κάρτα μπορούμε να γράψουμε προς απάντηση τις εξής ερωτήσεις:
• Πού ήμουν;
• Με ποιόν;
• Τι έγινε;
• Τι έκανα;
• Πώς ένιωσα;
Με τη συγκεκριμένη κάρτα, το παιδί μπορεί να δει τη διαδικασία σαν παιχνίδι και θα μάθει να επικοινωνεί και τα συναισθήματά του πιο εύκολα αν κάθε φορά ο γονέας δίνει βάση κυρίως στην τελευταία ερώτηση.
3) Παιχνίδια Ρόλων: αυτά βοηθούν κυρίως στο να μάθουν τα παιδιά να ξεχωρίζουν τα κατά συνθήκη ψεύδη. Πχ «Μας δίνουν ένα δώρο που δε μας αρέσει αλλά προσπαθούμε να είμαστε ευγενικοί. Τι μπορούμε να πούμε;».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Geldard, D. & Geldard, K. (2011). Η Συμβουλευτική Ψυχολογία στα Παιδιά: Θεωρία-Εφαρμογές. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο
Παπαναστασίου, Φ. (2019). ΔΕΠΥράζει: Πρακτικός Οδηγός για γονείς και Εκπαιδευτικούς
Δείτε επίσης:ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ;
Ψυχολόγος