ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ

Η κολύμβηση είναι μια ευχάριστη δραστηριότητα για τους περισσότερους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών με αυτισμό. Γιατί, όμως, είναι υψίστης ανάγκης η εκμάθηση κολύμβησης σε αυτιστικά άτομα;

Αρχικά, έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά με αυτισμό έχουν 160 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν από πνιγμό σε σχέση με τα τυπικά παιδιά. Η τάση που έχουν για το νερό σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου, η οποία τα χαρακτηρίζει, μπορούν να εξελιχθούν σε τραγωδία. Σύμφωνα με τους γιατρούς Guan και Guohua  «Παιδίατροι και γονείς πρέπει αμέσως να φροντίσουν για την ένταξη του παιδιού σε πρόγραμμα κολύμβησης, προτού καν αρχίσουν άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις συμπεριφορικές, λογοθεραπείας κ.α. Η κολυμβητική δεξιότητα για τα παιδιά με αυτισμό αποτελεί επείγουσα ικανότητα επιβίωσης». Από την άλλη, τα άτομα με αυτισμό είναι λιγότερο δραστήρια κινητικά σε συγκριτικά με τον τυπικό πληθυσμό. Έτσι, κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία ποικιλίας θεραπευτικών παρεμβάσεων. Η άσκηση στο νερό αποτελεί μία κατάλληλη μέθοδο πρώιμης παρέμβασης που βοηθά:

• στην προώθηση του κινητικού, κοινωνικού και  συναισθηματικού τομέα

• στη βελτίωση δύναμης

• στην αντοχή

• στον συντονισμό

• στο εύρος κίνησης

• στον προσανατολισμό

• στην αυτοαντίληψη

• στη λεκτική επικοινωνία

• στη βελτίωση της συγκέντρωσης προσοχής και της βλεμματικής επαφής

• στο άγγιγμα

• στην ισορροπία

Είναι πολύ πιθανό η καλή σχέση των ατόμων με αυτισμό με το νερό να οφείλεται στο ότι μέσα στο νερό ο θόρυβος περιορίζεται και η όραση αμβλύνεται. Ίσως να είναι ελευθερία της κίνησης ή η απόλαυση του να περιβάλλεσαι από κάτι απαλό που σε στηρίζει και σε συγκρατεί. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος, για τον οποίο ένα παιδί με αυτισμό, να μην συμμετάσχει σε μια ομάδα κολύμβησης δεδομένου ότι τα μέλη της προπονούνται ατομικά. Ωστόσο μερικές φορές, μπορεί να πάρει πολύ χρόνο σε ένα παιδί να προσαρμοσθεί μέσα στο νερό, ακόμη και για να βάλει τα δάχτυλα των ποδιών του μέσα στην πισίνα. Στην πορεία, όμως, το παιδί αρχίζει να απολαμβάνει και να διασκεδάζει με αυτή τη δραστηριότητα. Για αυτό τον λόγο, οι γονείς οφείλουν να δείχνουν υπομονή και να ενθαρρύνουν το παιδί τους να συμμετέχει στη φυσική άσκηση µε καθοδήγηση και υποστήριξη.

Η υδάτινη θεραπεία καθορίζεται ως « Η χρήση του νερού και η ειδικά σχεδιασμένη δραστηριότητα από εξειδικευμένο προσωπικό για την ενίσχυση, την αποκατάσταση, την επέκταση, τη συντήρηση και την ποιότητα της λειτουργίας για τα άτομα με οξείες, παροδικές ή χρόνιες αναπηρίες, ασθένειες ή σύνδρομα» (Jake, 2003).

.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Hulls, D., Walker, L. & Powell, J. (2006). Clinicians’ Perceptions of the Benefits of Aquatic Therapy for Young Children with Autism: A Preliminary Study. Physical & Occupational Therapy in Pediatrics, 26(1/2).

Huettig, C. & Darden-Melton, B. (2004). Acquisition of Aquatic Skills by Children with Autism. Palaestra, 20, 20-27.

Guan, J. & Guohua, L. (2017). Injury Mortality in Individuals With Autism. American Journal of Public Health, 107(5): 791–793.

Jake, L. (2003). Autism and the role of aquatic therapy in recreational therapy treatment services. Therapeutic Recreation Directory. Retrieved from www.recreationtherapy.com/articles/autismandquaticthearpy.htm

Αγγελάκου Ελίνα

Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

Δείτε επίσης το άρθρο: ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ;