ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Σας φαίνεται οικείος ο τίτλος του άρθρου; Μήπως αντιμετωπίζετε αυτή την κατάσταση με το παιδί σας σχεδόν σε καθημερινή βάση; Αυτό το γεγονός είναι συχνό φαινόμενο κυρίως στα παιδιά ηλικίας από 3 έως 7 ετών και μπορεί να συμβεί από τον παιδότοπο, μέχρι το σχολείο.
ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ;
Το παιδί δε γεννιέται επιθετικό, μαθαίνει να είναι επιθετικό. Και μπορούν να υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι αυτό:
• Συσσωρευμένο άγχος
• Βία στο σπίτι
• Βία από συμμαθητές του στον παιδικό σταθμό/ νηπιαγωγείο/ σχολείο
• Βίαια προγράμματα στην τηλεόραση
ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Αφού αποκλείσουμε τα θέματα βίας σε σχολείο και σπίτι και προσέξουμε τα προγράμματα που παρακολουθεί το παιδί, στοχεύουμε στο μαζεμένο άγχος του και στον τρόπο σκέψης του για αυτό το θέμα. Δε χρειάζεται πανικός, λύσεις… υπάρχουν και θα τις δούμε μαζί!
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΚΟΥΚΛΑΚΙΑ:
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται πολύ στο χώρο της ψυχοθεραπείας και έχει πολύ καλά αποτελέσματα! Ξεκινάμε ένα παιχνίδι ρόλων με το παιδί μέσα από τα κουκλάκια όπου παίρνουμε το ρόλο του παιδιού που παίρνει ένα παιχνίδι από το παιδί αυτό ή δε θέλει να παίξει μαζί του. Έτσι, βλέπουμε πώς θα αντιδράσει το παιδί.
ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ:
Τα σενάρια στη συνέχεια του παιχνιδιού μπορεί να είναι πολλά. Του παρουσιάζουμε λοιπόν μια γκάμα ενδεχόμενων περιπτώσεων για να δούμε πώς θα αντιδράσει
ΌΡΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ:
Σε συνδυασμό με κάποιο εικονογραφημένο βιβλίο που μιλάει για την παιδική επιθετικότητα και τα όρια σώματος, μαθαίνουμε στο παιδί μας τις απαγορευμένες ζώνες. Του εξηγούμε πως είναι καλό να αγκαλιάζουμε το άλλο παιδάκι ή να του πιάνουμε το χέρι (εφόσον αυτό θέλει) αλλά δεν επιτρέπεται να το χτυπάμε για το κάθε σώμα έχει τα όρια του και δεν μπορούμε να τα περνάμε. Του εξηγούμε πως αυτό ισχύει και για το δικό του σώμα
ΣΥΖΗΤΑΜΕ:
Του εξηγούμε σαφώς καθ’ όλη τη διάρκεια πως πολλά παιδιά θα έχουν διαφορετικές απόψεις από εμάς ή δε θα θέλουν να παίξουν μαζί μας και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Δίνει ποικιλία στις φιλικές μας σχέσεις και έτσι έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε καινούργιους φίλους που ίσως έχουμε και πιο πολλά κοινά
ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ:
Πριν πάμε μαζί με το παιδί μας κάπου για να παίξει πχ σε έναν παιδότοπο ή σε ένα πάρκο, το ενημερώνουμε πως αν νευριάσει με ένα παιδάκι πολύ, αντί να το χτυπήσει, μπορεί να έρθει σε εμάς και να πει τι το ενόχλησε. Εμείς ως επιβράβευση θα έχουμε μαζί μας ίσως κάποιο σνακ, ή το αγαπημένο του παιχνίδι και θα του το δώσουμε λέγοντας του πόσο καλό είναι αυτό που έκανε και πως μέχρι να μάθει να αντιμετωπίζει μόνο του το θυμό του, η μαμά και ο μπαμπάς θα ναι πάντα εδώ.
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας σε περιπτώσεις επιθετικότητας σε άλλα παιδάκια αν προλάβουμε το ζήτημα νωρίς. Άλλωστε μην ξεχνάμε, η συζήτηση πάντα βοηθά. Το να είμαστε σε μια διαρκή επικοινωνία με το παιδί μας και να του παρέχουμε συμβουλές, εξηγώντας του πόσο όμορφο είναι να έχουμε διάφορα συναισθήματα μέσα μας (ακόμα και το θυμό), είναι αυτό που στο τέλος θα δώσει τη λύση.
Ψυχολόγος
Δείτε επίσης: ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;