ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΕΩΝ
Όλοι μας προσπαθούμε να παρέχουμε στα μικρά μας μια καθημερινότητα ήρεμη. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που εξωτερικοί παράγοντες μας εμποδίζουν; Σε περιόδους κρίσεων είναι δύσκολο να παραμένουμε ψύχραιμοι και αυτό δυστυχώς περνάει και στα παιδιά τα οποία ταράζονται. Τι μπορούμε να κάνουμε στις περιπτώσεις αυτές;
ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
Η υπερπληροφόρηση, η οποία κρύβει μέσα της και την παραπληροφόρηση, φέρνει στην επιφάνεια τον πανικό, που όλοι προσπαθούμε να διατηρήσουμε μέσα μας. Οι ενήλικοι όμως μπορούν πιο εύκολα να το διαχειριστούν από ότι τα παιδιά γιατί μπορούν να φιλτράρουν τις πληροφορίες.
Γι αυτό είναι καλό, να μη βλέπουν τα παιδιά ειδήσεις για πολλή ώρα, αν γίνεται και καθόλου. ειδικά αν μιλάμε για μικρά παιδιά. Κρίνεται σκόπιμο να παίρνουν τις βασικές πληροφορίες για το τι συμβαίνει από τους δικούς τους. Και αυτό μας οδηγεί στο επόμενο κομμάτι….
ΠΩΣ ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ;
Το παιδί δε χρειάζεται να μένει στο σκοτάδι, απλώς χρειάζονται επιλεγμένες πληροφορίες με συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας για κάθε ηλικία:
Νηπιακή ηλικία (1-3 ετών)
Το παιδί ακόμα και σε αυτή την ηλικία καταλαβαίνει πως κάτι πηγαίνει διαφορετικά, αφού βλέπει την καθημερινότητά του να αλλάζει. Του εξηγούμε πως για λίγο καιρό θα χρειαστεί να κάτσουμε σπίτι γιατί ο κόσμος έχει κουραστεί αρκετά τελευταία και θα χρειαστεί να ξεκουραστεί για να ξεκινήσουν πάλι όλα να γίνονται όπως πριν!
Πρώτη παιδική ηλικία (4-7 ετών)
Ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, εξηγούμε στο παιδί πως θα χρειαστεί να μείνουμε μέσα, όχι επειδή γίνεται κάτι κακό έξω (δεν πανικοβάλλουμε!), αλλά επειδή για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα είναι πιο ασφαλή τα πράγματα. Με γνώμονα το τι συμβαίνει, μπορούμε με απλά λόγια να του εξηγήσουμε τι γίνεται.
Μέση παιδική ηλικία (8-12 ετών)
Πλέον το παιδί μπαίνει στην εφηβεία και μπορούμε να του εξηγήσουμε με απλά λόγια τι συμβαίνει. Δεν είναι κακό να ενημερώνεται από τα Μ.Μ.Ε. αλλά για λίγα λεπτά και σε θέμα που θα επιλέξουμε εμείς. Λύνουμε όποιες απορίες του έχουν δημιουργηθεί και του εξηγούμε τι είδε μόλις, αν δεν το έχει καταλάβει ή έχει ταραχτεί.
ΣΥΖΗΤΑΜΕ
Λόγω των αρκετών ωρών που θα είμαστε μέσα στο σπίτι, είναι πολύ σημαντικό να συζητάμε. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, είναι απαραίτητο να απαντάμε σε όποια ερωτήματα έχουν δημιουργηθεί στο παιδί και χωρίς πανικό να του εξηγούμε τι συμβαίνει με απλά λόγια.
Γύρω στα 4, είναι η ηλικία που αρχίζουν και αναπτύσσονται στο παιδί φοβίες οπότε είναι βασικό στη συζήτηση να το ρωτάμε αν είναι κάτι που φοβάται ή που πιστεύει ότι δε θα πάει καλά. Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να φτιάξουμε μαζί του μια λίστα με άσχημα σενάρια και τις πιθανές τους λύσεις.
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΡΟΥΤΙΝΑ
Είναι λογικό πως η καθημερινότητα όλης της οικογένειας, και ειδικά των παιδιών έχει διαταραχτεί. Θα υπάρξουν γκρίνιες και πολλές στιγμές… βαρεμάρας! Για να το αποφύγουμε αυτό κρίνεται αναγκαίο να φτιάξουμε ένα καθημερινό πρόγραμμα.
Ανά 3 μέρες (γιατί τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν σε σύντομο χρονικό διάστημα), φτιάχνουμε με το παιδί ένα πρόγραμμα που μας αρέσει και περιλαμβάνει διάβασμα, παιχνίδι, επιτραπέζια, δουλειές του σπιτιού και ό,τι άλλο έχει κάθε οικογένεια στην ατζέντα της!
Είναι πολύ σημαντικό να μένουμε ψύχραιμοι.
Οι άσχημες ώρες θα περάσουν και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε εμείς πρώτα και να το περνάμε στα παιδιά!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Gottman, J. (2011). Η Συναισθηματική Νοημοσύνη των Παιδιών : Πώς να Μεγαλώσουμε Παιδιά με Συναισθηματική Νοημοσύνη. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο.
Plummer, D.M. (2010). Αλλαγές, Άγχος, Αγωνίες: Πώς να Βοηθήσετε το Παιδί να τα Αντιμετωπίσει. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ;
Ψυχολόγος