ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Πώς συμβάλει το παιχνίδι στην ολιστική προσέγγιση και βελτίωση ποιότητας ζωής των παιδιών με αυτισμό;
Το παιχνίδι συμβάλει σημαντικά και έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των παιδιών με αυτισμό. Ο αυτισμός αποτελεί μία κοινωνική και επικοινωνιακή διαταραχή εξαιτίας της οποίας τα παιδιά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με τους τυπικούς τρόπους.
Μέσα από το παιχνίδι και τη σωστή αξιοποίησή του από τους γονείς και τους ειδικούς θεραπευτές, το παιδί ανακαλύπτει και αντιλαμβάνεται καλύτερα τα συναισθήματά του, βρίσκει τρόπους έκφρασης και κοινωνικοποιείται. Η σχέση του με τα μέλη της οικογένειας αλλά και αυτή με τους συνομηλίκους του μπορεί να βελτιωθεί και το ίδιο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των κοινωνικών περιστάσεων που θα προκύψουν.
Τα παιδιά με αυτισμό προτιμούν το μοναχικό και στερεοτυπικό παιχνίδι. Μέσα από τις κατάλληλες εκπαιδευτικές και θεραπευτικές επιλογές, αυτή η συνθήκη μπορεί να αλλάξει σημαντικά και τα παιδιά να βελτιώσουν τις ικανότητες κοινωνικής αλληλεπίδρασης, ειδικά μέσα από το συμβολικό παιχνίδι. Σημαντική είναι και η ενθάρρυνση από συνομηλίκους τους -τυπικής ανάπτυξης- καθώς έτσι θα μπορούν να κατακτούν υψηλότερα επίπεδα κοινωνικού παιχνιδιού και σταδιακά να δημιουργούν φιλικές σχέσεις.
Η είσοδός τους σε ομάδες συνομηλίκων τους συχνά οφείλεται στην εκμάθηση των κοινωνικών δεξιοτήτων που προσφέρει η κατάλληλη αξιοποίηση του παιχνιδιού. Οι στρατηγικές παιχνιδιού θα πρέπει να έχουν κοινά σημεία και να εστιάζουν στην εκμάθηση αλλαγής σειράς, στη μίμηση, στα σενάρια και τις κοινωνικές ιστορίες, στο διάλογο καθώς και στην επικέντρωση προσοχής και στην προσδοκία.
Επιπλέον, μέσω του παιχνιδιού ενισχύεται η διαδικασία της μάθησης και οι γνωστικές δεξιότητες. Τα αποτελέσματα της αξιοποίησης του παιχνιδιού εφαρμόζονται στο σχολικό περιβάλλον, καθώς το παιδί μαθαίνει να τηρεί τους κανόνες αλλά και τους περιορισμούς. Αυξάνεται η συγκέντρωση, αναπτύσσονται δεξιότητες αφηρημένης σκέψης, ενισχύεται η επιθυμητή συμπεριφορά και η αυτοπεποίθησή του.
Παράλληλα, αυξάνεται και η ανάγκη για βλεμματική και σωματική επαφή μέσα από ένα κατάλληλα δομημένο και ελκυστικό για αυτό περιβάλλον που του δημιουργεί ασφάλεια, ώστε να εκφραστεί και να αντιδράσει σε νέα ερεθίσματα. Τέλος, σημαντική είναι η ανάπτυξη της ικανότητας για μίμηση για τον περιορισμό της διάσπασης προσοχής λόγω στερεοτυπικών κινήσεων.
Το παιχνίδι αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού αλλά παράλληλα προσφέρει και έναν αποτελεσματικό τρόπο επικοινωνίας με τους άλλους- τόσο για τα παιδιά με αυτισμό όσο και για τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Μας δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούμε πως κατανοούν τον κόσμο και τους προσφέρει χαρά, διασκέδαση και ικανοποίηση.
Ηθοποιός, Εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού
Βιβλιογραφία
Beyer, J., & Gammeltoft, L. (2000). Autism and Play. London and Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers.
Cattanach, A, (2003). Θεραπεία μέσω του παιχνιδιού. μετ. Φωτεινή Μεγαλούδη. Αθήνα: Σαββάλας
Καλύβα, Ε., (2005). Αυτισμός: Εκπαιδευτικές & θεραπευτικές προσεγγίσεις. Αθήνα: Παπαζήσης.
Wolfberg, P. J. (1999). Play and Imagination in Children with Autism. New York: Teachers College Press.
Δείτε επίσης:ΒΡΕΣ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ
