ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Σε πολλές οικογένειες η ώρα που θα φάνε όλοι μαζί είναι μια όμορφη στιγμή της ημέρας. Σε ακόμα πιο πολλές όμως είναι μια δύσκολη στιγμή, ειδικά όταν υπάρχουν μικρά παιδιά στο σπίτι. Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε την ώρα του φαγητού πιο εύκολη για το μικρό μας αλλά και για την υπόλοιπη οικογένεια;
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Είναι πάντα πολύ βοηθητικό να μοιραζόμαστε δραστηριότητες με τα μικρά μας, ακόμα κι αν αυτό έχει να κάνει με το μαγείρεμα. Όταν το παιδί συμμετέχει στη διαδικασία του μαγειρέματος διασκεδάζει και είναι περήφανο γι’ αυτό που έχει ετοιμάσει. Τελικό στάδιο; Να δοκιμάσει το αριστούργημά του!
ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις συγκεκριμένες ώρες γευμάτων (που φυσικά είναι δύσκολο να γίνει τις περισσότερες φορές), αλλά και με το τι θα φάμε σαν οικογένεια. Φυσικά το παιδί δεν μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στην πληθώρα των φαγητών που έχει σκοπό να μαγειρέψει η μαμά ή ο μπαμπάς (ή η γιαγιά), αλλά μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε 2 φαγητά.
Με αυτόν τον τρόπο νιώθει ότι είναι σημαντικό και πως η γνώμη του μετράει, αλλά ταυτόχρονα η επιλογή του περιορίζεται. Έτσι κάθε Κυριακή, μπορούμε να φτιάξουμε με το παιδί μια λίστα με φαγητά (2 επιλογές σε κάθε μέρα) και το μικρό μας να βοηθήσει να διαλέξουμε! Έτσι, θα νιώθει πως έχει και την ευθύνη επιλογής και πως χρειάζεται να φάει και αυτό μαζί μας.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ
«Άλλες φορές τρώει λίγο και το πετάμε, άλλες φορές θέλει να φάει και 2ο πιάτο, δεν ξέρω πόσο να του βάλω!» Εκείνο όμως ξέρει. Ή έστω φαντάζεται ότι ξέρει. Έτσι λοιπόν το αφήνουμε να επιλέξει πόσο θέλει να φάει, υπό την προϋπόθεση όμως πως όσο βάλει, θα το φάει. Σαφώς μπορεί να προσθέσει κι άλλο, αν θέλει, όμως δεν μπορεί να φάει λιγότερο από όσο έβαλε.
ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΛΟΓΩ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ
Πολλές φορές πάνω στα νεύρα μας και μετά από μια περίοδο πολλών αρνήσεων στο θέμα του φαγητού, βάζουμε τιμωρία στο παιδί επειδή αρνήθηκε να φάει, πέταξε το φαγητό, κλπ. Μάλιστα, αυτές οι τιμωρίες συνήθως δεν έχουν καμία λογική συνέπεια με την άρνηση στο φαγητό. Πχ «δε θα παίξεις στην κονσόλα επειδή δεν έφαγες το φαγητό σου πάλι σήμερα».
Οι τιμωρίες, και ειδικά εκείνες που δεν έχουν σχέση με την αιτία επιπτώσεων, μπερδεύουν το παιδί και το θυμώνουν πάρα πολύ γιατί εκείνο απλά δε θέλει να φάει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κατάσταση να συνεχιστεί. Οπότε μπορούμε να του εξηγήσουμε πόσο σημαντικό είναι να τρέφεται σωστά και πως θα νιώθει αρκετά αδύναμος αν δεν το κάνει, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παίξει όσο θέλει και να μην έχει ενέργεια να κάνει ό,τι του αρέσει. Μπορούμε στη συνέχεια να δοκιμάσουμε και τις τεχνικές που αναφέρθηκαν παραπάνω!
Κλινική Ψυχολόγος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Dawson, P. & Guare, R. (2016). Έξυπνα Παιδιά, αλλά… πώς θα Αποκτήσουν τη Συγκρότηση που τους Λείπει. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΑΙΔΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ: ΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ