ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ & ΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ;
Έχω ακούσει πολλές φορές φράσεις από γονείς όπως:
«Το παιδί μου μπορεί να κάνει τα μαθήματα του αλλά βαριέται»
«Είναι έξυπνο, σίγουρα μπορεί να κάνει ό,τι θελήσει απλά βαριέται»
«Φυσικά και καταλαβαίνει πώς πρέπει να φερθεί αλλά όλο κάνει λάθη για να μας εκνευρίσει και να περάσει το δικό του»
Σας φαίνονται γνωστές αυτές οι φράσεις; Πολλοί γονείς οι οποίοι έχουν αρκετά έξυπνα παιδιά, πιστεύουν πως τα μικρά τους μπορούν να κάνουν τα πάντα, πόσο ρεαλιστικό όμως είναι να περιμένουμε αυτά τα πάντα από ένα μικρό παιδί;
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΗΛΙΚΙΑΣ
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως όσο έξυπνο κι αν είναι το παιδί μας, δεν παύει να είναι μικρό. Απορροφά ναι μεν τις γνώσεις σα σφουγγάρι, όμως κι αυτό πολλές φορές κουράζεται και δυσφορεί. Είναι λογικό. Φυσικά και είναι ωφέλιμο να θέλουμε να μάθουμε στο παιδί μας να γράφει τα πρώτα του γραμματάκια ή να διαβάζει, όμως δεν ξεχνάμε πως δεν μπορεί να μάθει πάρα πολλά και σε λίγο χρόνο.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ Σε ολα;
Αυτό που υπενθυμίζω πολύ συχνά στους γονείς είναι το ότι επειδή το μικρό τους είναι αρκετά καλό σε πολλά πράγματα, δε σημαίνει ότι μπορεί ή ότι πρέπει να καταφέρει τα πάντα. Πέραν του ότι κάποιες ασχολίες σίγουρα δεν του τραβάνε την προσοχή και δε θέλει να ασχοληθεί, κάποιες άλλες είναι απλά δύσκολες και πολύπλοκες για αυτό. Μπορεί να τα καταφέρνει καλά στο να γράφει τις πρώτες του λέξεις αλλά να δυσκολεύεται να μετρήσει στη σωστή σειρά, και αυτό δε χρειάζεται να μας πειράζει. Θα πάρει το χρόνο του και θα καταφέρει όσα μπορεί, όποτε μπορέσει.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΑΠΛΑ;
Έχουμε παρατηρήσει όλοι πολλά μικρά παιδιά που κατάφεραν να διαβάσουν πολύ νωρίς ή φαίνονται οργανωτικά και συνεπή στις δραστηριότητές τους, όμως δυσκολεύονται σε πολλά απλά πράγματα, πχ το να φτιάξουν το δωμάτιο τους. Ας πάρουμε αυτή την περίπτωση.
Συνήθως, η προσοχή των έξυπνων παιδιών διασπάται από πολλά ερεθίσματα. Δε συγκεντρώνονται εύκολα και δεν μπορούν να μπουν σε σειρά. Όταν τους ζητηθεί λοιπόν αυτή η πολύ απλή “εργασία”, μπορεί εύκολα να δυσκολευτούν. Το δωμάτιο τους αποτελεί ένα χώρο με αρκετά ερεθίσματα (χρώματα, παιχνίδια, κλπ) και βρίσκεται στο σπίτι τους όπου μπορεί να έχει κάθε λογής ήχους (τηλεόραση, πλυντήριο, κλπ). Όλα αυτά τραβάνε την προσοχή του παιδιού και μπορεί να το κάνουν να αφαιρεθεί τόσο πολύ, που στην πορεία να κουραστεί και να μην ολοκληρώσει ποτέ αυτό που του έχει ζητηθεί να κάνει.
ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΟΗΘΑΩ;
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε γονιός ξέρει τα “κουμπιά” του και τις ανάγκες του. Οπότε καταλαβαίνει μέχρι ποιο βαθμό μπορεί να το βοηθήσει. Ας σκεφτούμε το παράδειγμα με το ποδήλατο. Όσο προσπαθεί το μικρό μας να μάθει, το κρατάμε από πίσω για να μην πέσει και σιγά σιγά το αφήνουμε μόνο του. Βέβαια, σε περιπτώσεις που δεν αλλάζουν εύκολα, όπως το να μη συγκεντρώνεται το παιδί και να μας χρειάζεται κοντά του για να του υπενθυμίζουμε τι πρέπει να κάνει, κάνουμε μια εξαίρεση!
Φυσικά και οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους και θέλουν μόνο το καλύτερο για αυτά! Όμως καμιά φορά, άθελά τους, πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν ό,τι ένας ενήλικας. Αυτό δεν ισχύει. Οπότε δίνουμε στο παιδί τον χώρο του, τον χρόνο του, και είμαστε εκεί για αυτό όποτε μας χρειάζεται, πάντα διακριτικά και όσο γίνεται χωρίς εντάσεις.
Πιστέψτε στη δύναμη του παιδιού σας, όσο θέλετε να πιστέψει και το ίδιο μια μέρα!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Dawson, P. & Guare, R. (2016). Έξυπνα Παιδιά, αλλά… πώς θα Αποκτήσουν τη Συγκρότηση που τους Λείπει. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.
Geldard, D. & Geldard, K. (2011). Η Συμβουλευτική Ψυχολογία στα Παιδιά. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΝΕ
Ψυχολόγος