ΠΑΡΑΛΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
(για εκπαιδευτικούς και ειδικούς θεραπευτές)
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση των μαθητών με ΔΑΦ που φοιτούν σε τυπικά σχολεία. Ακόμα και αν οι αρμόδιες υπηρεσίες προτείνουν κάποια δομή ειδικής αγωγής, οι γονείς πολλές φορές αποφασίζουν να στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία της γειτονιάς.
Αυτή η απόφαση βέβαια δεν είναι πάντοτε λανθασμένη. Το σχολείο είναι ένας κόσμος γεμάτος επικοινωνία, αλληλεπίδραση, ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση. Αλλά και γλωσσικές και ακουστικές πληροφορίες, τομείς που ο μαθητής με ΔΑΦ έχει σοβαρά ελλείματα. Για αυτό τον λόγo οι υπηρεσίες προτείνουν τον θεσμό της παράλληλης στήριξης με σκοπό, να υποστηριχθεί ο μαθητής και να αντλήσει από το περιβάλλον όσες περισσότερες ευκαιρίες μάθησης. Έτσι ειδικοί (ειδικοί παιδαγωγοί, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγοι και εκπαιδευτικοί) επιστρατεύονται με σκοπό να εκπαιδεύσουν τους μαθητές με ΔΑΦ μέσα στο σχολείο.
Το υπουργείο και τα γραφεία Α/βαθμιας και Β/βαθμιας εκπαίδευσης είναι υπεύθυνα να διανείμουν τους ειδικούς στα σχολεία ανάλογα με τις ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια όμως λόγω οικονομικής κρίσης, παρατηρείται ότι οι ειδικοί καταλήγουν να υποστηρίζουν παραπάνω από ένα μαθητή πολλές φορές σε διαφορετικά σχολεία. Υπάρχουν όμως και πολλές ελλείψεις με αποτέλεσμα μαθητές να μένουν χωρίς παράλληλη. Το ίδιο το υπουργείο έχει προτείνει τη χρήση ιδιωτική παράλληλης. Ένα άτομο που επιλέγεται και πληρώνεται από τους γονείς για να υποστηρίξει τον μαθητή.
Βέβαια η υποστήριξη από ειδικούς που δεν έχουν σωστή εξειδίκευση στις ΔΑΦ, έχει τις περισσότερες φορές αντίστροφα αποτελέσματα. Οι ειδικοί καταλήγουν να συνοδεύουν τους μαθητές με ΔΑΦ και να γίνονται φύλαξη ώστε οι μαθητές να μην δημιουργούν προβλήματα. Να βγαίνουν από την τάξη όταν γίνονται προκλητικοί, να θεωρούνται υπεύθυνοι οι ειδικοί για τον μαθητή και όχι όλο το σχολικό πλαίσιο και οι εκπαιδευτικοί της τάξης, να απασχολούνται από τους ειδικούς όταν κατά τα φαινόμενα δεν μπορούν να ακολουθήσουν την υπόλοιποι τάξη και να γίνεται λοιπόν ένα “άτυπο babysitting”.
Η παράλληλη στήριξη (είτε δημόσια είτε ιδιωτική) έχει ένα και μοναδικό σκοπό. Να ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙ τους μαθητές με ΔΑΦ αλλά και το πλαίσιο. Έτσι να μπορούν να βρίσκονται στο σχολείο με τη μικρότερη δυνατή παρέμβαση. Οι ειδικοί της παράλληλης πρέπει να είναι μια σκιά πίσω από τον μαθητή. Μια προέκταση του μαθητή μέσω της οποία ο μαθητής θα εκπαιδεύεται στον να αλληλεπιδρά σωστά με τους συμμαθητές του. Μια γέφυρα μέσω της οποίας ο μαθητής θα γνωρίσει τον σχολικό κόσμο και οι συμμαθητές και ο δάσκαλος θα εκπαιδευτούν να φέρονται στον μαθητή ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές του. Ένας διερμηνέας που θα μεταφράζει τον κόσμο στον μαθητή και ένας εκπαιδευτής που θα καθοδηγεί τον μαθητή στις αναμενόμενες συμπεριφορές.
Στα σχολεία δυστυχώς ακόμα δεν έχει γίνει αντιληπτός ο σκοπός της παράλληλης στήριξης. Ειδικά όταν πρόκειται για ιδιωτική παράλληλη. Υποτίθεται ότι έχει τις ίδιες σχεδόν αρμοδιότητες με την δημόσια μέσα στο σχολικό πλαίσιο, πολλές φορές όμως αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τους εκπαιδευτικούς αλλά και σαν ένα ξένο σώμα. Ενώ οι οδηγίες του υπουργείου είναι σαφείς σχετικά με το πόσο οι εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης μπορούν να σχετίζονται με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης, το σχολικό πλαίσιο φέρνει πολλές αντιρρήσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους γονείς των μαθητών όπου διαμαρτύρονται. Δεν θέλουν οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης να συναναστρέφονται με τα παιδιά τους. Από την άλλη πλευρά και οι ίδιοι οι γονείς των μαθητών με ΔΑΦ απαγορεύουν πολλές φορές στις παράλληλες (ειδικά τις ιδιωτικές) να έχουν επαφές με τα άλλα παιδιά. Θεωρούν ότι παραμελούν το δικό τους παιδί που στο κάτω κάτω εκείνοι πληρώνουν για αυτό.
Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που κάνει κακό και εμποδίζει την εξέλιξη του μαθητή με ΔΑΦ. Όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι το βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης των μαθητών με ΔΑΦ πρέπει να είναι η κοινωνική αλληλεπίδραση και η επικοινωνία με τους άλλους. Ο εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης όταν είναι έξω από τη μαθητική ζωή, απομονωμένος και του απαγορεύονται οι όποιες επαφές με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης δεν δύναται να προωθήσει τους βασικούς στόχους του εξατομικευμένου αναλυτικού προγράμματος των μαθητών.
Τέλος, θα ήταν καλό να υπάρξει αρμονική συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών που εκπαιδεύουν τους μαθητές με ΔΑΦ.
ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ:
• Οι διευθυντές να ενημερώνουν τους δασκάλους για τις αρμοδιότητες της παράλληλης στήριξης.
• Οι δάσκαλοι της τάξης να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς της παράλληλης στήριξης.
• Οι εκπαιδευτικοί της παράρρηλης στήριξης να εξηγούν την αναγκαιότητα αλληλεπίδρασης και απασχόλησης τους με τα υπόλοιπα παιδιά στους γονείς των μαθητών με ΔΑΦ.
• Οι δάσκαλοι και οι διευθυντές να υποστηρίζουν τον εκπαιδευτικό της παράλληλης στήριξης στους άλλους γονείς.
• Όποιοι γονείς έχουν αντιρρήσεις, να έχουν την δυνατότητα οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης να μιλούν μαζί τους. Να τους εξηγούνται οι λόγοι και ο τρόπος με τον οποίο έρχονται σε επαφή με τα παιδιά τους.
Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης να είναι ενήμεροι για τα δικαιώματα και τις αρμοδιότητες τους, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα το ρόλο τους.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Κατερίνα Μούρμουρα
Μed Autism