ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ;
Η ψυχολογία είναι μια επιστήμη που προχωρά και εξελίσσεται με τα χρόνια και όλο και περισσότερος κόσμος την αποδέχεται ως θεραπεία. Έχει αρχίσει να φαίνεται η ανάγκη του ατόμου για βοήθεια να λύσει προσωπικά του θέματα που δημιουργούνται από τον ίδιο ή από το περιβάλλον του. Ακόμα και τα μικρά παιδιά όμως φαίνεται πολλές φορές να χρειάζονται τη βοήθεια αυτή. Πότε θα ξέρει όμως ο γονιός αν το παιδί χρειάζεται όντως άμεση θεραπευτική βοήθεια;
ΕΚΤΑΚΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Πολλές φορές μπορεί να συμβούν μη αναμενόμενα γεγονότα στον περίγυρο του παιδιού που να το επηρεάσουν, από πολύ απλά όπως μια αναπάντεχη μετακόμιση ή κάποια πιο δύσκολα, όπως ο θάνατος ενός κοντινού ατόμου ή ακόμα και κακοποίηση. Τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στις αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους. Όταν ο γονιός δει σημάδια δυσκολίας προσαρμογής, καλό θα ήταν να επισκεφτεί αρχικά ο ίδιος έναν ειδικό για να του δώσει συμβουλές αντιμετώπισης και αν δε βοηθήσουν, τότε, θα πρέπει να πάει το παιδί.
ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ
Αν το κατά τα άλλα υγιές παιδί ξεκινήσει να παραπονιέται συχνά για πονοκεφάλους και γενικά άλγη, ναυτίες και κομμάρες, αυτό είναι ένα σημάδι πως κάτι το αγχώνει και αυτό σωματοποιείται. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν έχει κάτι παθολογικό και ο γονιός δεν μπορεί να εκμαιεύσει από το παιδί τι συμβαίνει, πρέπει να επισκεφθεί κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας πριν τα σωματικά συμπτώματα επιδεινωθούν και αρχίσουν να κάνουν το παιδί δυσλειτουργικό.
ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ/ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Αυτό μπορεί να τοποθετηθεί και στην παραπάνω κατηγορία. Γενικώς όπου βλέπουμε ακραίες συμπεριφορές πχ. αϋπνία, υπερυπνία, αυξημένη όρεξη ή μειωμένη όρεξη πρέπει να το προσέξουμε πριν όλα αυτά γίνουν μόνιμες συνήθειες. Τα παραπάνω μπορεί να σημαίνουν και αρχές διαταραχών. Δε θα πρέπει όμως να πανικοβάλλουν τους γονείς αν δεν έχουν μιλήσει πρώτα με κάποιον ειδικό. Αν δε συμβαίνει κάτι άλλο, τότε απλώς απασχολεί το παιδί κάτι σε τόσο μεγάλο βαθμό που το εσωτερικό του ρολόι έχει αρχίσει να πηγαίνει λάθος.
ΕΝΤΟΝΟ ΑΓΧΟΣ/ ΘΥΜΟΣ
Τα μικρά παιδιά εκφράζουν έντονα τα συναισθήματά τους και δυσκολεύονται να τα ελέγξουν. Σε μικρές ηλικίες όταν εκφράζονται ξεσπάσματα άγχους ή θυμού σε ακραίο βαθμό δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Αντιθέτως, η έκφρασή τους βοηθά στο να τα αποβάλλουν από μέσα τους. Αν όμως αυτό γίνεται πολύ συχνά και κυρίως μετά την πρώιμη παιδική ηλικία, τότε θα πρέπει με τη βοήθεια ειδικού να βγει προς τα έξω η αιτία πρόκλησης και να μάθει το παιδί τρόπους διαχείρισης.
ΦΟΒΙΕΣ
Γύρω στην ηλικία των 4 ετών τα παιδιά ξεκινούν να αναπτύσσουν φοβίες όπως του σκοταδιού και των τεράτων, της εγκατάλειψης, του θανάτου, των κακών ονείρων. Αν όμως ο φόβος ξεκινά να γίνεται εμμονή τότε σημαίνει πως από το παιδί τρόμαξε από κάτι, δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει και εξελίσσεται έτσι. Όπως και στο θέμα άγχους/θυμού για να βρεθεί αιτία και τρόπος διαχείρισης, καλό θα ήταν να επισκεφτεί το παιδί κάποιον ειδικό, αν η συζήτηση με τους γονείς δεν οδηγήσει κάπου.
Τα παραπάνω δεν πρέπει να ανησυχούν τους γονείς πρέπει όμως να τους χτυπήσουν ένα καμπανάκι για να δουν πως κάτι έχει αρχίσει να ενοχλεί το παιδί σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Σαφώς προέχει στο να προηγηθούν συζητήσεις για να βρουν οι γονείς την αιτία που το παιδί αναστατώθηκε και να αρχίζει να νιώθει προστατευμένο και ασφαλές. Αν όμως τα παραπάνω δεν φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα τότε σειρά έχει ο ειδικός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Geldard, D. & Geldard, K. (2011). Η Συμβουλευτική Ψυχολογία στα Παιδιά, Θεωρία-Εφαρμογές. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο
Gottman, J. (2011). Η Συναισθηματική Νοημοσύνη των Παιδιών. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο
Plummer, D.M. (2013). Αλλαγές, Άγχος, Αγωνίες: Πώς να Βοηθήσετε το Παιδί να τα Αντιμετωπίσει. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη
Κακούρος, Ε. & Μανιαδάκη, Κ. (2006). Ψυχοπαθολογία Παιδιών και Εφήβων, Αναπτυξιακή Προσέγγιση. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω
Ψυχολόγος
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ