«Στοχοθεσία στην παράλληλη στήριξη»

Μια από τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών της παράλληλης στήριξης είναι να θέτουν βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους. Συχνοί είναι στόχοι τύπου «Να αυξηθεί η προσοχή», «Να ακολουθεί την ομάδα», «Να παρακολουθεί την παράδοση» «Να συμμετέχει στο μάθημα» που ενώ είναι αρκετά ξεκάθαροι, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθούν γιατί είναι πολύ γενικοί και δεν μπορούν να μετρηθούν, ώστε να υπάρξει αντικειμενική αξιολόγηση, ανατροφοδότηση και επαναπροσδιορισμός.

Στοχοθεσία:

Αρχικά, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσει τους επιμέρους στόχους ή τα βήματα με τα οποία θα οδηγηθεί στην επίτευξη ενός στόχου. Για να ακολουθήσει την ομάδα ή να συμμετέχει και να παρακολουθεί το μάθημα, ο μαθητής πρέπει να αναπτύξει κάποιες δεξιότητες. Αυτές ακριβώς οι δεξιότητες είναι στην πραγματικότητα τα βήματα και οι επιμέρους στόχοι που πρέπει να θέσει ο εκπαιδευτικός και να κατακτήσει ο μαθητής ώστε να υπάρξει επιτυχία στον στόχο που έχει θέσει.

Προτεραιότητες:

Έπειτα πρέπει να βάλει σε σειρά προτεραιότητας τους στόχους ξεκινώντας από τον πιο «πρακτικό» και καταλήγοντας στον πιο δύσκολο. Δουλεύουμε κάθε στόχο ξεχωριστά για όσο διάστημα χρειαστεί ώστε αυτή η συμπεριφορά να αυτοματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο κάθε στόχος έχει διαβαθμίσεις. Δεν περιμένουμε ο μαθητής με την πρώτη να πετύχει μια αυθόρμητη αντίδραση.

Και βέβαια πρέπει να υπάρχει κάποια ανταμοιβή σε περίπτωση που ο μαθητής πετυχαίνει την αλλαγή. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο μαθητής γνωρίζει τον εκάστοτε στόχο που έχουμε θέσει και τον δουλεύουμε μαζί. Τέλος, κάθε στόχος πρέπει να δίνεται με τέτοιο τρόπο στον μαθητή ώστε να είναι μετρήσιμος.

Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Αν ο βραχυπρόθεσμος ή μακροπρόθεσμος στόχος μας είναι ο μαθητής να παρακολουθεί το μάθημα, οι επιμέρους στόχοι με σειρά προτεραιότητας είναι:

• Να έχει βγάλει το βιβλίο και τα τετράδια του.

• Να έχει ανοίξει το βιβλίο του στη σωστή σελίδα.

• Να έχει έτοιμα το μολύβι και τη γόμα του.

• Να συμμετέχει στην παράδοση με το να απαντάει σε ερωτήσεις.

• Να κάνει αυτοδιαχείριση επαναφέροντας την προσοχή του όταν αυτή ξεφεύγει αλλά και να αυξηθεί ο χρόνος συγκέντρωσής του.

Θα ξεκινούσαμε λέγοντας στον μαθητή ότι στόχος της εβδομάδας είναι να βρίσκεται πάντα στη σωστή σελίδα. Αν και είναι δεύτερος, στην προτεραιότητα λέγοντας στον μαθητή να βρίσκεται στη σωστή σελίδα αυτομάτως πραγματοποιείται και ο πρώτος στόχος, ενώ αν βάλουμε σαν στόχο να βγάζει τα βιβλία του, μπορεί να καταλήξουμε στο να μην ανοίγει τα βιβλία του.

Έτσι κάθε φορά που πετυχαίνει τη σωστή σελίδα θα παίρνει αστεράκι αλλιώς θα παίρνει μια παύλα. Αν στο τέλος της εβδομάδας τα αστεράκια φτάνουν στο 80% τότε θα έχει επιτύχει τον στόχο. Θα έχει μια επιβράβευση που θα ορίσει ο εκπαιδευτικός και θα την γνωστοποιήσει στον μαθητή από την αρχή.

Η διαβάθμιση του στόχου είναι το ποσοστό επιτυχίας να αυξάνεται ανα βδομάδα. Όταν το ποσοστό επιτυχίας φτάσει το 100% και υπάρχει μια σταθερότητα στην επίτευξη του στόχου εισάγουμε τον επόμενο στόχο τονίζοντας στον μαθητή ότι θα αξιολογείται και για τον προηγούμενο.

Δουλεύοντας με ένα μαθητή καθημερινά είναι λογικό πολλές φορές να χάνουμε την αίσθηση της προόδου που έχει ο μαθητής μας αλλά και να «βαλτώνουμε» όταν οι στόχοι που έχουμε θέσει δεν επιτυγχάνονται.

Χωρίζοντας τους στόχους σε επιμέρους βήματα επιτυγχάνεται η καλύτερη καταγραφή της προόδου του μαθητή. Έτσι και ο εκπαιδευτικός μπορεί να αξιολογήσει την δουλειά του αλλά και ο μαθητής  αναγνωρίζει την πρόοδό του.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ: Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ

Κατερίνα Μούρμουρα

Med Autism