«ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ»

 

Η παρέμβαση σε μαθητές με ΔΑΦ πρέπει να ξεκινάει από την παρατήρηση των συμπεριφορών τους για να έχει μεγαλύτερη επιτυχία.

Πολύ συχνά οι εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης όταν αναλαμβάνουν ένα μαθητή τείνουν να επεμβαίνουν για να βελτιώσουν την συμπεριφορά των μαθητών με ΔΑΦ από την πρώτη μέρα που βρίσκονται μαζί τους. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια λανθασμένη τακτική. Ο εκπαιδευτικός ακόμη δεν είναι καλά πληροφορημένος για την ιδιοσυγκρασία του μαθητή αλλά και για την δυναμική της τάξης στην οποία φοιτά. Υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά πράγματα που πρέπει να κάνει ένα εκπαιδευτικός πριν παρέμβει για να διαφοροποιήσει την συμπεριφορά του μαθητή του.

ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ

Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να αφιερώσει λίγο χρόνο στο μαθητή του εκτός σχολείου (αν μιλάμε για ιδιωτική παράλληλη) ή εκτός τάξης σε ένα πιο ελεύθερο περιβάλλον (αν η παράλληλη είναι δημόσια). Σκοπός αυτής της πράξης είναι ο εκπαιδευτικός να μάθει τον μαθητή. Τι του αρέσει να κάνει; Πως λειτουργεί σε ένα ελεύθερο περιβάλλον χωρίς πίεση και κανόνες; Ποια είναι τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του;

Ένας ακόμα σκοπός είναι να δει ο μαθητής ότι ο εκπαιδευτικός είναι ένας ευχάριστος άνθρωπος που μπορεί να περνάει ωραία μαζί του. Να κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν και ότι ενδιαφέρεται για εκείνον και τα ενδιαφέροντα του. Επειδή κατά την διαδικασία της παρέμβασης αυτός που έχει τις περισσότερες φορές το «πάνω χέρι» ή την ευθύνη των αποφάσεων είναι ο εκπαιδευτικός,. ο μαθητής κάποιες φορές νιώθει ότι «γίνεται ό,τι θέλει ο εκπαιδευτικός».

Για αυτό το λόγο πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο στον μαθητή και τις δικές του επιθυμίες. Χρόνο κατά τον οποίο τις περισσότερες φορές ο μαθητής είναι αυτός που οδηγεί την εξέλιξη του παιχνιδιού . ή της δραστηριότητας που άπτεται στις δικές του επιθυμίες.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

Ο εκπαιδευτικός πρέπει να επιδιώξει να μαζέψει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί για τη συμπεριφορά του μαθητή. Για τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους που βρίσκονται στη τάξη αλλά και στο σχολείο. Όταν οι μαθητές με ΔΑΦ είναι παραβατικοί ή εμποδίζουν την ολοκλήρωση ή την ομαλή διεξαγωγή της διδακτικής ώρας, οι εκπαιδευτικοί της τάξης βλέπουν σαν «σωτήρα» τον εκπαιδευτικό της παράλληλης.. Θεωρούν πως (κατά την γνώμη του εκπαιδευτικού της τάξης) έχει την απόλυτη ευθύνη για τους μαθητές με ΔΑΦ. Ότι θα τους απαλλάξει από τις διαταρακτικές συμπεριφορές.

Έτσι λοιπόν ο εκπαιδευτικός της παράλληλης πρέπει να δώσει αρκετό χρόνο στον εαυτό του. Να κάνει εις βάθος και διεξοδική παρατήρηση του περιβάλλοντος και του μαθητή.

 

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ:

● Να παρατηρήσει συμπεριφορές που θέλει να αλλάξει αλλά και τι προηγείται των προς αλλαγή συμπεριφορών.

●Να κάνει καταγραφές / μετρήσεις σε σχέση με τη συχνότητα που παρατηρούνται οι συμπεριφορές που θέλει να αλλάξει αλλά και τις αποδεκτές συμπεριφορές.

● Να αναρωτηθεί για την καταλληλότητα της θέση του μαθητή και τα ερεθίσματα που φτάνουν σε αυτόν από εκείνη την θέση.

●Να παρατηρήσει τις σχέσεις του μαθητή με τους υπόλοιπους συμμαθητές δασκάλους, εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, και γενικά όλο το προσωπικό του σχολείου.

● Να ανακαλύψει τις ισορροπίες που υπάρχουν στις σχέσεις όλων αυτών των ανθρώπων και του μαθητή του.

● Να δημιουργήσει ένα πλάνο υποθετικών παρεμβάσεων αλλά και τις πιθανές αποκρίσεις του μαθητή σε αυτές.

● Να επισημάνει τις γνωστικές ελλείψεις του μαθητή του.

Σε αυτή την διαδικασία ο εκπαιδευτικός μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποια συστήματα καταγραφής συμπεριφορών. Είναι τα συστήματα STAR και ABC στα οποία θα αναφερθούμε στο επόμενο άρθρο μας.

 

Η παρατήρηση είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο. Μας βοηθάει να προλαμβάνουμε κάποιες καταστάσεις που μπορούν να εκθέσουν τον μαθητή μας και όλους όσους συναναστρέφονται μαζί του. Επίσης μας προετοιμάζει και μας δίνει αυτοπεποίθηση για να είναι η παρέμβασή μας πιο αποτελεσματική.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ: STAR & ABC

 

Κατερίνα Μούρμουρα

Med Autism