«ΑΚΟΥ ΤΗ ΒΡΟΧΗ….ΓΙΝΕ Η ΒΡΟΧΗ»

Εκπαίδευση Δίχως 'Ορια

6 έτη ago

«ΑΚΟΥ ΤΗ ΒΡΟΧΗ….ΓΙΝΕ Η ΒΡΟΧΗ»

Η βροχή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του φθινοπώρου αλλά και του χειμώνα. Αποτελεί ένα φαινόμενο το οποίο επεξεργαζόμαστε αρκετά με τα παιδιά και υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισής του. Έναν τρόπο θα σας παρουσιάσω και εγώ παρακάτω, όπως τον υλοποίησα με παιδιά προσχολικής ηλικίας, αλλά και με παιδιά α’ και β’ δημοτικού.

Η προσέγγιση αυτή απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, σε παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού καθώς και σε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, παιδιά και ενήλικες με αυτισμό και σύνδρομο Down.

Ξεκινήσαμε ξαπλώνοντας και κλείνοντας τα μάτια μας. Έβαλα να ακούγονται διάφοροι ήχοι της βροχής. Ψιχάλες, βροχή που σταδιακά δυναμώνει, βροντές και καταιγίδα. Αφού τα ακούσαμε συζητήσαμε με τα παιδιά τι κάνουμε όταν βρέχει.

• Τι κάνουμε όταν βρέχει;

• Τι χρειάζεται να έχουμε μαζί μας;

• Τι παππούτσια και τι ρούχα είναι καλύτερο να φοράμε;

• Σας αρέσει η βροχή; Ναι ή όχι και γιατί.

• Σε τι βοηθάει η βροχή;

Και έτσι λοιπόν σηκωθήκαμε και φανταστήκαμε πως είμαστε στη βροχή και περπατάμε. Έβαλα μουσική, συγκεκριμένα χρησιμοποίησα τις μουσικές από την ταινία AMELIE. Ανοίξαμε τις φανταστικές μας ομπρέλες και χορέψαμε, γλιστρήσαμε γιατί δεν φοράγαμε τα κατάλληλα παππούτσια, πηδήξαμε στις φανταστικές λακκούβες με νερά, βραχήκαμε και στο τέλος κάναμε μια μεγάλη αγκαλιά για να ζεσταθούμε και φυσικά να ‘’στεγνώσουμε’’. Στη συνέχεια ρώτησα τα παιδιά για το πώς και με τι θα μπορούσαμε εμείς να δημιουργήσουμε τους ήχους της βροχής.

Ο Μ. είπε : « θα μπορούσαμε να την κάνουμε χτυπώντας τα χέρια μας στο πάτωμα»,

Η Δ. είπε : « θα μπορούσαμε να τους κάνουμε με τα μουσικά όργανα» και άλλα πολλά. Τα δοκιμάσαμε εννοείται και όντως έμοιαζαν.

Μετά τους έδειξα και τον δικό μου τρόπο και από τότε μόλις λέω βροχή ξαφνικά όντως την ακούω. Είναι από τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Για να δημιουργήσουμε λοιπόν τη βροχή ξεκινήσαμε χτυπώντας τους δείκτες και τους μέσους μας μεταξύ τους, (είναι οι πρώτες ψιχάλες), συνεχίζουμε χτυπώντας πολύ σιγανά και αργά παλαμάκια, (είναι όταν οι ψιχάλες γίνονται πιο πολλές), σταδιακά τα παλαμάκια μας γίνονται πιο γρήγορα και πιο δυνατά, (είναι όταν πιάνει πια βροχή).

Στη συνέχεια χτυπάμε με τα χέρια μας το στέρνο μας και την κοιλιά μας και πάμε προς την καταιγίδα όπου με τα χέρια μας χτυπάμε τα μπούτια μας. Για την καταιγίδα όμως χρειαζόμαστε και τις βροντές. Για να το πετύχουμε αυτό ενώ χτυπάμε τα χέρια μας στα πόδια μετράμε και λέμε 1,2,3 πηδάμε και έτσι πηδάμε όλοι μαζί και ο ήχος που κάνουν τα ποδια μας στο πάτωμα καθώς πηδάμε είναι οι βροντές μας. Για να είναι πιο συγχρονισμένες οι βροντές εξαρτάται από τον ρυθμό που θα δώσετε εσείς κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας. Για να ηρεμήσει η βροχή μας ακολουθούμε τα βήματα απλά αντίστροφα. Για να πετύχει η βροχή χρειάζεται επανάληψη αρκετά συχνά αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει.

Αφού τελειώσαμε και αυτό ενημέρωσα τα παιδιά ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να δημιουργήσουμε τη δική μας βροχή και αυτός είναι ένα μουσικό όργανο που ονομάζεται Βροχοποιός και μάλιστα είναι ένα μουσικό όργανο το οποίο μπορούμε εύκολα να φτιάξουμε. Πρώτα τους έδειξα αυτό που είχα φτιάξει εγώ και τους το έδωσα για να το δουν και να ακούσουν. Επειδή τους άρεσε πολύ αποφασίσαμε να φτιάξει ο καθένας τον δικό του. Για τον Βροχοποιό θα χρειαστείτε:

Υλικά:

• Μπουκάλια νερού μικρά ή 500ml από αναψυκτικά

• Καλαμάκια χρωματιστά

• Ψαλίδια

• Ρύζι

Ξεκινάμε κόβοντας τα καλαμάκια σε μικρά μικρά κομμάτια και αφού τα κόψουμε ξεκινάμε και γεμίζουμε τα μπουκάλια σχεδόν μέχρι επάνω. Στη συνέχεια βάζουν τα παιδιά 2 χούφτες ρύζι. Κλείνουμε με το καπάκι και ο βροχοποιός μας είναι έτοιμος. Γυρνάμε περιστροφικά τον βοχοποιό για την σιγανή βροχή και τον κουνάμε πάνω κάτω για να δημιουργήσουμε την καταιγίδα.