ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΧΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

 

Η παράλληλη στήριξη αποτελεί σε γενικές ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φροντίδας και εκπαίδευσης του μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες λόγω αυτισμού, νοητικής υστέρησης, ΔΕΠΥ, κώφωσης, τύφλωσης, προβλημάτων συμπεριφοράς και προσαρμογής στο σχολείο.

ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ;

Ένα παιδί ή ένας έφηβος χρειάζεται παράλληλη στήριξη όταν δεν μπορεί να υπάρξει μόνος του στο σχολικό περιβάλλον σε επίπεδο μαθησιακό, αυτοφροντίδας και οργάνωσης. Όταν δηλαδή οι δυσκολίες του είναι τόσο μεγάλες, ώστε να του προκαλούν ταραχή και αποδιοργάνωση.

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ;

Η θέση αυτή αφορά ανθρώπους που ασχολούνται με άτομα με ειδικές ανάγκες και ξέρουν τους τρόπους να δουλεύουν και να επικοινωνούν μαζί τους. Αυτοί είναι παιδαγωγοί ειδικής αγωγής, ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές και λογοθεραπευτές.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΥΝΟΔΟ;

Μέσω ραντεβού σε οικείο ΚΕ.Δ.Υ.Υ. όπου δίνεται η σωστή γνωμάτευση για τις ανάγκες του παιδιού και κατ’όπιν ενημέρωσης και συνεννόησης με το διευθυντή του σχολείου όπου φοιτά.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΦΥΛΑΞΗ;

Όχι. Ο συνοδός παράλληλης στήριξης βοηθά το παιδί σε όποιους τομείς κριθεί απαραίτητο. Μπορεί να είναι από θέματα αυτοφροντίδας (πχ τουαλέτα και καθαριότητα), μέχρι μαθησιακά θέματα (καλύτερη οργάνωση υλικού στην τάξη, εξατομικευμένο πρόγραμμα) και κανόνες οριοθέτησης και συμπεριφοράς.

ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΚΕ.Δ.Υ.Υ. ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ, ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ;

Το ΚΕ.Δ.Υ.Υ. παρέχει υπηρεσίες δημόσιας παράλληλης στήριξης, υπάρχει όμως και η δυνατότητα για ιδιωτική. Μετά από συνεννόηση με το σχολείο (διευθυντή και δάσκαλο) ο γονέας μπορεί να φέρει δική του συνοδό παράλληλης στήριξης όπου πληρώνει ιδιωτικά στο ποσό που έχουν συμφωνήσει και μένει με το παιδί τις ώρες που έχουν συμφωνηθεί.

ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ;

Μερικές φορές το πρόγραμμα μπορεί να μη βοηθήσει το παιδί, ίσως λόγω κακής συνεργασίας με τη συνοδό. Αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά πως ο ειδικός δεν κάνει καλά τη δουλειά του ή πως το παιδί δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν. Απλώς ίσως δε βρέθηκε ο κατάλληλος τρόπος συνεργασίας.

Σε αυτή την περίπτωση το παιδί μπορεί να αρνείται να πάει σχολείο. Συμπτώματα όπως περισσότερη ταραχή, ξεσπάσματα θυμού, κοιλιακά άλγη μπορεί να εμφανιστούν. Σε αυτή την περίπτωση, και αν καταλάβουμε πως το πρόβλημα προέρχεται από κει, κινούμε τις διαδικασίες για εύρεση άλλης παράλληλης.

ΈΧΩ ΗΔΗ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ 2 ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ ΚΑΙ ΣΕ 3^Η ΑΛΛΑΓΗ ‘Η ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΩ;

Τα παιδιά με δυσκολίες και ειδικά τα παιδιά στο φάσμα δε θέλουν τις αλλαγές. Σε περίπτωση όμως που ο άνθρωπος που είναι μαζί τους σε όλο το σχολικό ωράριο δεν έχει καλή συνεργασία με το παιδί, τότε καλό θα ήταν να προχωρήσουμε σε αλλαγή. Αν μπορούμε συζητάμε με το παιδί ή με τους δασκάλους, που ξέρουν και εκείνοι το παιδί και τη συμπεριφορά του στην τάξη και κρίνουν και εκείνοι αν είναι απαραίτητο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Geldard, D. & Geldard, K. (2011). Η Συμβουλευτική Ψυχολογία στα Παιδιά: Θεωρία-Εφαρμογές. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο.

Hewitson, J. (2018), Autism: How to Raise a Happy Autistic Child, Great Britain: Orion Spring

https://app.box.com/s/qs5e318i3fzbcgbe3iyrqkra6al8s5fk

 

Μαρούσα Μελισσαράτου,

Ψυχολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΕΠΥ